MOTIVO * Mi kantas je ĉi tiu fojo, momente sentas mi kvieton, nek ĝoj` min premas nek malĝojo, min – poeton. Min al Naturo amo ligas, ne premas ĝu`min nek turmento, la tagojn, noktojn mi pasigas en la vento. Ne scias mi ĉu l`veston ŝiros aŭ ĉu kun nova mi refestos; ne scias mi ĉu mi foriros aŭ ĉu mi restos. Mi kantas. En la kant`radias eterna sango, harmoni`; Ke iam mortos mi, mi scias: nenion pli. Cecília Meireles

MOTIVO Eu canto porque o instante existe e a minha vida está completa. Não sou alegre nem sou triste: sou poeta. Irmão das coisas fugidias, não sinto gozo nem tormento. Atravesso noites e dias no vento. Se desmorono ou se edifico, se permaneço ou me desfaço, — não sei, não sei. Não sei se fico ou passo. Sei que canto. E a canção é tudo. Tem sangue eterno a asa ritmada. E um dia sei que estarei mudo: — mais nada. Cecília Meireles **

*Traduko de FRANCISCO VALDOMIRO LORENZ, el la libro BRAZILA ANTOLOGIO POEZIA - 324 poemojn de 120 brazilaj poetoj por diskonigo en la tuta mondo. Eldonejo Spirita Eldona Societo Lorenz, 1994, p. 309.

** CECÍLIA MEIRELES – Rio de Janeiro (RJ), 1901 – 1964. Poetino, profesorino pri literaturo. Tre spriteca, ŝia poezio estas moderna, sed havas radikon em la esenco de simbolismo.

Ĉefaj verkoj: Vojaĝoj(1938), Vaga muziko(1942), Absoluta maro(1945), Romancisto kaj Kondifencperfido(1953), Solombra(1964).